ระบบช่วยทำมาหากิน !

เขาใช้ทั้งชีวิตภายใต้กรอบแคบที่ครอบครัวสร้างไว้ กว่าสิบแปดปีที่เขาทุ่มเททั้งหมดไปกับการเรียนและกิจกรรม ทุกครั้งที่ถูกสั่งเขาไม่เคยบิดพลิ้ว ไม่ว่าพ่อของเขาจะว่ายังไงก็ทำตามนั้น 

คิดว่าทั้งหมดที่ทำมาหลายสิบปีจะส่งผลอะไรบ้างจึงเอ่ยปากขอGap Year สุดท้ายลงเอยด้วยการถีบหัวส่งออกจากบ้านพร้อมกับเงินก้อนสุดท้าย 

"อยากจะGap Yearแบบไอพวกฝรั่งงั้นก็ไม่ต้องมาใช้เงินบ้านกู เอาเงินตั้งตัวแล้วไสหัวออกไปใช้ชีวิตเองเลยนะไอเด็กเวร"

คำพูดนั้นเต็มไปด้วยอารมณ์โกรธจนเขาเผลอคิดขึ้นมาว่าไม่น่าพูดอะไรเอาแต่ใจออกมาเลย ทว่าจะให้เรียนต่อไปเขาก็ไม่ไหวแล้วจริง ๆ ความคิดมากมายตีกันในหัวแต่สุดท้ายเขาก็เลือกที่จะออกมาใช้ชีวิตด้วยตัวเองดูสักตั้งหนึ่ง 

ไม่รู้ว่าเป็นโชคดีในโชคร้ายหรือไม่ แต่ในตอนที่เขากำลังเก็บข้าวของเตรียมตัวออกจากบ้าน หน้าต่างสีฟ้าจางมองเห็นทะลุถึงข้างหลังก็ปรากฏขึ้นมาตรงหน้า

[ตรวจพบผู้มีคุณสมบัติ เปิดใช้งานระบบทำมาหากิน !]

เรื่องราวการเอาตัวรอดในโลกทุนนิยมที่แบงก์กระดาษและตัวเลขในธนาคารคือพระเจ้าจึงเริ่มต้นขึ้น